Yunus Emre Var Yar'ına Cep Boy

Özgen Keskin'in kaleminden Yunus Emre'nin hayatini anlatan ödüllü bir roman. Azerbaycan'da en çok okunan kitaplar arasinda yer alan roman.Yunus, çile sonu huzurda... Bir deri bir kemik, ak düsen sakallarindan sakaklarina, oradan iki kasi arasindaki kabarciga, oradan da alnina dogru bir yol, nurdan nur...Erenler meclisi... Tabduk Emre, postu üzerinde diz çökmüs, etrafinda Yunus'un gördügü, görmedigi onca kisi, onca eren vardi da, kimsenin agzinda dili yoktu.Bütün dervisler, kirlardan topladiklari elvan elvan çiçeklerle çikmislardi huzura. Bu kutlu meclise tasimislardi bahari. Yunus da çikmisti kira. O da seyhine güller, sümbüller sunmak dilememis miydi sanki. Ne ki, hangi çiçegin basina vardiysa, Allah'a zikirde oldugu gibi gelmis Yunus'a; öyle gelmis de, bir tanesini bile koparamamisti. Sonunda kökü çürümüs, solmaya yüz tutmus bir menekseyi tutup getirivermisti mahcup. Yunus, öyle dururken boynu bükük; onca elvan çiçekleri degil de Yunus'un o meneksecigini alivermisti Tabduk, tebessümle uzanip... Yunus'un gönlü simdi, binlerce kanatta, yücelere, yücelere uçmada olmaz da neylerdi?Neden sonra Tabduk Emre, ortaya;"Sevkimize kim dala, kim deste gül derleye" dedi. Erenler sagirlasti, erenler dilsizlestiler. Tabduk Emre, üç kez tekrarladi sorusunu, sorudan çok buyrugunu. Yine sustular. Tabduk devam etti:"Öyleyse vakit tamamdir Yunus can. Bundan geri, Yunuslugun Yunusluk; Emreligin Emreliktir. Elimiz sendedir" dedi.1991 Sevgi Yili Ödülü