Türkiyenin Demokrasi Tarihi 1950den Günümüze

Siddet ayni siddet, soygun ayni soygun, kan dökmede geriye adim yok; gene ilmikler boyunda, gene köse baslarinda kim vurduya gitmeler, karakol dayaklari dört basi mamur iskenceye dönüsmüs; gene pahalilik, gene açlik, gene egitimsizlik, gene sagliksiz milyonlar. Eskilerden sadece görece farklari var. Bunun için demokrasimiz Hilmi Yavuz’un su dizelerini animsatircasina acili ve sanaldir: Ölümün anayurdu bendedir Solgun idam fermanidir rûzigâr Bir türkünün derin agaçliginda (ya da) Hüzün ki en çok yakisandir bize Belki de en çok anladigimiz. (Tanitim Yazisindan)