Türk Romanında Azınlıklar 1872 1950

Türkiye’deki azinliklar yüzyillarca Türklerle birlikte yasamis, zaman zaman ayni kaderi paylasmis zaman zaman birbirlerine kol kanat germis zaman zaman da kavga etmislerdir. Osmanlinin ilk dönemlerinde Türklerle kardesçe yasayan azinliklar, son dönemlerde toplumsal ve siyasi açidan hareketlenmeye baslamis, bir kismi yasadigi topraklarda kalirken bir kismi bu topraklardan göç etmek zorunda kalmistir. Hem kalanlarin yasayislari hem de gidenlerin gittikleri yerlerde nasil bir hayat yasadiklari, memleket özlemleri, dramlari, tasidiklari kültür vb. birçok romanda dile getirilmistir. “Adana’ya gidince Seyhan irmagindan benim için bir tas su iç!” diye bir Türk dostuna tavsiyede bulunan bir karakterden Kumkapi ile Ahirkapi arasindaki mahallenin bir benzerini Beyrut’a tasiyan azinlik mensuplarina kadar degisen bir yelpazede karakterler romanlarda yer almistir. Kendini halis muhlis bir Osmanli kabul ederek “Türk’tü ama komsulariyla kavga çikarmazdi.” diyen bir azinlik mensubu karakterle “Türkler için ugurlu olan bize ugursuz gelir.” diyerek kendini Türk milletinden soyutlayan bir azinlik mensubu karakteri ayni yazarin farkli romanlarinda görmek mümkündür.Iste bu çalismada hem paylasmanin, kol kanat germenin ve kavganin hem de bunlarin zamaninin ve sebeplerinin Türk romanina nasil yansidigi ortaya konulmaya çalisilmistir.