Tevhidin Sırları Esrarut Tevhid fi Makamatış Şeyh Ebi Said

Muhammed ibn Münevver’in, dedesi Ebu Said’in menkibelerini anlattigi bu eser, yazildigi günden itibaren önemini korumustur.Ebu  Said,  tasavvuf  tarihinde  çok  ender  rastlanan  derin  bir  ruhani  hayat  yasayan  ve  yasantisini çevresindekilere  etkili  bir  biçimde  yansitan  bir  sûfîydi.  Tasavvuftaki  çizgisi  Bayezid  Bistamî,  Hallac-i Mansur ve Ebu’l Hasan Harakanî’ninkiyle hemen hemen ayniydi. Zor bir mücahede ve riyazetten ve çileli bir hayattan sonra ask ve vecd merkezli bir tasavvuf anlayisini yaymistir. Çesitli vesilelerle sema meclisleri düzenlemis, musiki dinlemis ve dinletmistir. Özellikle devlet adamlari, esnaf ve tüccarlarla da iyi iliskiler kuran ve onlarin saygilarini kazanan Ebu Said’in bölgedeki nüfuzu da günden güne genislemistir.Bu eser, kendi dönemine kadar yazilan menakib kitaplari içerinde en önemli ve en ayrintili olanidir. Hem bir  sûfînin  nasil  olmasi  gerektigi  hem  de  sosyal  hayatin  renklerini  yansitmasi  açisindan  çok  zengindir. Ziyafetler, kisiler, toplumsal katmanlar, siyasi olaylar, ulema ve tekke mensuplarinin iliskileri vb. birçok konuya  deginilir.  Dolayisiyla  bu  eser,  Islâm  toplumlarini  yüzyillarca  etkileyen  tasavvuf  düsüncesinin pratik hayattaki yansimalarini göstermesi açisindan Sarkiyatçilarin erken kesfettikleri eserlerden olmustur.