Sinemada Tarihin Görüntüsü

Baudrillard “’Sinema araciligiyla bir tarih bilincine sahip olma’ gibi bir düsünceden alinacak keyif de bir ilüzyondan baska bir sey olmayacaktir” diyordu. “Günümüzde tarihin ardinda gönderenlerinden arindirilmis, akimlardan etkilenebilen, duyarsiz bir (nebula) kütle birakarak çekip gitmis oldugu gibi bir izlenime sahibiz. Geçmis bir tarihe ait hayallerin biriktirildigi, ideolojiler ve retro modalarin tepeleme yigildigi yer, iste bu bosluktur. Insanlar artik bütün bunlara pek inanip umut baglamamakla birlikte en azindan fasist de olsa tarih ve siddet diye bir seyin var oldugu ve bir ölüm kalim mücadelesinin yasandigi o eski günleri diriltmeye çalismaktadirlar. Içinde yasanilan bu boslukta tarih ve politika adli bu kanser ve deger kaybindan kaçabilmek için her yol mubahtir.”(…)“Tarihin sinema araciligiyla yeniden siringalanmaya çalisilmasinin bilinçlenmeyle degil, yitirilmis bir gönderenler sistemine duyulan özlemle iliskisi vardir. Bu sinemanin tarihe hiç önem vermedigi, güncel bir süreç, bir dirilis degil bir direnis biçimi olarak gösterilmedigi anlamina gelmez. Gerçek yasamda da sinemadakine benzeyen bir tarih olmustur, ancak bugün bu tarih ortadan kaybolmustur.Sinemanin bize ‘gösterdigi’ (bizden çalinmis) tarihin ‘tarihsel gerçek’le olan iliskisi, resim alaninda klasik gerçekçi görüntülerle neo-figürasyon arasindaki iliskiden yogun degildir” (Baudrillard).