Sen ve Ben

SEN ve BEN yalnizdik... Sonu gelmeyen bir yesil yolda yan yana yürüyorduk... Vücudumun bir tarafi senin atesinle sicakti... Öteki tarafi buz gibi sogumus¬tu.“SEN ve BEN... Baska kimse yok ve olmayacak degil mi Leylâ?” dedin.“SEN ve BEN... Bedi Muammer, baska hiç kim¬se yok ve olmayacak.”Yesil yolda gözlerinin yesili büsbütün daha parlakti. Kolunu belime doladin... Vücudum, ortadan bölünüyor sandim... Ellerinin kiskaci kemiklerimi gicirdatiyor sandim... Ölüyorum sandim.“Ölüyorum sevgilim!”Agriyan kemiklerim, kendi sesimin tatli iniltisiyle sizladi. O zaman basimin, saçlarimdan çekildigini his¬settim ve sicak nefesin, tekrar dudaklarimi bir cehen¬nem atesinde yakti.     “Yalniz SEN ve BEN!..”(…)Her aksam, saatlerce sana bakar, seninle yasarim... Sen neredesin Leylâ?.. Beni hiç hatirliyor musun? Dünyanin bir ucunda seni düsündügümü, seni sevdigimi... Gözlerim firtinali bir ufuk görürken, bütün mevcudiyetimin sakin, durgun bir ufukta seni tahayyül ettigini ve çagirdigini biliyor musun?Leylâ, seninle yasadigim her günün hatirasi benligimde yer etmis... Onlardan ayrilamiyorum... Kanimdan, etimden ayrilamadigim gibi!..Bu hatiralarin ortasinda, temiz ve yüksek sevgilim, SEN bir sultan hasmetiyle yasiyorsun, BENI yürütüyorsun, yasatiyorsun…Halk arasinda çok okunan romanlarin yazari Muazzez Tahsin Berkand, eserlerinin çogunda güçlü kadin karakterleri yansitmis; çogunlukla ask konularini ele aldigi bu eserleri pek çok baski yapmis ve filme alinmistir.Romanlarinda Istanbul’u ve o zamanin yasayisini pek güzel resmetmis; simdilerde bizi belki de özlemle anilan o günlere, incelikler deryasina götürmüstür. Öyle ki Selim Ileri, yazarin eserleri için su güzel tanimlamayi yapmistir:“Muazzez Tahsin Berkand’in romanlarinda, eskilerin ‘aile terbiyesi’ dedikleri, yildizi sönüp gideli epey olmus o yasama biçimi, yasama görgüsü daima duyumsanir.”