Periçehre

Ilk ihanetin dosttan gelmesi ne kadar da acidir. Dostlugun güzel çehresinin aldatilmanin çirkin yüzüne dönüsmesi zihni saskin ve perisan bir hâle getirir. Bu degisim karmasasinda insan ruhu kanamaya baslar ama zamanla alisiriz. Her defasida bu saskinlik ve istirap azalir artik dosttan baskasindan ahde vefasizlik beklemeyiz. Anlasmayi yapanin bozmasi kadar tabiî bir sey olamaz... Hayatin yegâne zevki ve sonu gelmez sikintilarimizin ödülü, sevginin saf ve temiz baginda bir an olsun uyuyup dinlenmektir. Ama ne yapalim? Biliyoruz ki nihayet her gülün bir dikeni olur, kendimizi dostlugun güvenine teslim edip, tatli uykuya daldigimiz ve dünyayi unuttugumuz bir anda o diken canimiza batar. Bundan daha beteriyse çaresiz, her gün ayni iskenceye katlanip, bu bedelle ruh için yeni bir sevgi ve dostluk yemegi hazirlamaktir. (Tanitim Bülteninden)