Ölüm Felsefesi

Bir insanin ölmesi, onun hiç olmasi, yok olmasi demek midir? Yoksa onun varliginin baska bir biçimde ve baska bir varlik boyutunda devam ettigini mi kastederiz? Ölmek, varligin yokluga dönüsmesi mi demektir?Sonsuzluktan bir çekirdek olan Ben’imiz, Allah’in kudret elinde sekillendigi için ölümsüzdür; fânilik onun dünyayla olan irtibatina yansimistir, özüne degil. Ruhumuzun dünya hayati fânidir; ancak özü, çekirdegi yahut ruhun bizatihi kendisi ebedîdir. Ölümün bir girdap gibi varligimizi yutmasi ruhumuzun ölümlülügünü göstermez. Göstermez çünkü ölüm ancak fâni varligimiza zarar verebilir; ebediyetten bir soluk olan gerçek varligimiz yine ebediyete intikal eder.Ölüm fikrini fikirler kâinatimizin merkezine yerlestirerek dünyaya baktigimizda dünyanin ve hayatin güzelliklerini çok daha iyi algilayabilir, hayatin bize neler sundugunu fark edebiliriz. Dolayisiyla ölüm bize ebediyetin kapisini açtigi gibi, hayatin ve dünyanin da kapilarini açabilir.