Kozalaklı Mehmed Efe 1. Cilt

Efe felaket zamaninda güçlüdür; kuvvetli, kudretli zamaninda degil… Ates içinde gezer. Kalibini degistirmez; çünkü altindir, mum degil… Dertlerin sohbet dostudur; zevk âlemlerinin degil… Zamani zaman içinde bulur; beklemekte degil… Yönünü elem rüzgârina çevirir; sirtini degil… Yüregiyle aglar; gözleriyle degil… Namus korunmasi gereken kaledir; tas parçalari degil… Kirilmayi ruhuna yazmistir; egilmeyi degil… Zamanin tabiatinda bir alçaklik varsa, bundan nasibi hiçtir; hissedar degil… Derdi, içindeki ay gibidir; gökyüzündeki günes degil… Sirri daima örtülüdür; açik degil… Hislerini içine yatirir; meydana degil… Üzüntü, çocugu ölen annenin gözyaslarindan daha sicaktir; hevesi degil…Saka olsun, ciddi olsun söz kapisini kapali tutar; açik degil… Yeterli olan kisa sözdür; altin külçesi degil…Asrinin son efesi KOZALAKLI MEHMED EFE, bu ‘’Efe Kanunlari’’nin neresinde? Karari okuyucular verecek; fakat Prof. Dr. Sayin Muhsin Hesapçioglu’nun dedigi gibi “Bahtsiz bir efe.”Efe romanlarinin biricik yazari üstat Sabahattin Burhan’in akici üslubu, nefis Türkçesiyle kaleme aldigi bu kitabi soluk soluga okuyacaksiniz. Büyük emeklerle yazilan eser için yazara mütesekkir kalacaksiniz.