Koltuk

"Onlarca insan hayatina sihirli bir dokunusun pesinde, ama sadece Benjamin Parzybok bu sihiri koltukta aramayi akil etmis. KOLTUK bir kaybedenler destani." Los Angeles Times“Biraz Murakami, biraz Tom Tobbins ve biraz Don Kisot..." Scott, Me and My Big MouthBu, günümüzün acimasiz gerçeklerinin bir araya getirdigi üç kaybedenin, üç “seçilmemis”in, birer kahramana dönüstügü kült bir öykü. Büyülü olana inanisa, gözle görülenin ötesine, Tolkien’in efsanevi dünyasina Tom Robbinsvari bir yolculuk.Kahramanlarimiz üç ev arkadasi. Bir yazilim devini hackleyip küçük de olsa bir söhret kazanmis -ve issiz kalmis asosyal yazilimci Thom, hiçbir zaman yeterince akilli ve hizli olamamis küçük sahtekarliklarin adami Erik ve rüyalari siklikla gerçek çikiyor olmasa kesin deli tanisi konulacak, kafasi darmaduman bir amatör kahin Tree.Onlari kahramana dönüstüren, okyanus astiklari yolculuklari boyunca adini koyamadiklari bir arayisa sürükleyen ise, paylastiklari evde üzerinde pinekleyip durduklari kocaman, turuncu renkli bir koltuk. Bu, bir bakima, onlarin oldugu kadar, koltugun da yolculugu. Koltugun gitmek istedigi bir yer var ve bu yolculugu tamamlamadan kahramanlarimizi birakmaya niyeti yok. Üstelik bir koltuk böylesine büyülü oldugu zaman, isteyeni de çok oluyor –buna silahli adamlar da dahil.Hayata katilmayanlarin, hayatin anlamini kesfettigi bu yolculukta Piri Reis’le karsilasmalari çok mu sasirtici?