Homo Faber

Isviçreli yazar Max Frisch'in en ünlü yapitlarindan olan Homo Faber, romanin kahramani Walter Faber'in kisiliginde ayaklari `hep' yere basan, salt akla inanan, dünya görüsünü yalnizca teknolojinin ve matematigin verileri üstüne kuran modern insan tipinin trajedisini sergiler. Tartiya ve ölçüye vurulabilenin disinda ne varsa yadsiyan Walter Faber'in trajik yanilgisi, yasamin tüm önceden kestirilmesi olanaksiz akislari ve kimi zaman insanoglunun yazgisini belirleyen rastlantilari karsisindaki körlügünden kaynaklanir. Yasamin `öte yanini' sürekli yadsimayi yasam ilkesi olarak benimseyen Faber, sonunda bir dizi rastlantinin kurbani olur; bu rastlantilar, romanin doruk noktasinda Walter Faber'i insanligin yaradilisindan bu yana günahlarin en korkuncu sayilmis bir günahin kucagina itecektir. Max Frisch'in gördügü mimarlik ögrenimi, baska deyisle teknigin ve matematigin dünyasini tanimasi, öte yandan da bir gazeteci olarak dünyayi dolasmis, ayrica Ikinci Dünya Savasi'nda insanlarin öncesiz ve sonrasiz acilariyla yogrulmus bir baska dünyayla yüz yüze gelmis olmasi, Homo Faber'in neredeyse belgesel bir `insanlik durumu'na (conditio humana'ya) dönüsmesinin baslica nedenleridir. Sanatçi kisiligi Thornton Wilder ve Bertolt Brecht'in belirgin izlerini yansitan Frisch'in bu kitabi, yüzyilimiz roman yazininin basyapitlarindan biridir. AHMET CEMAL