Hayatımızdaki İnce Şeylere Dair

"Kendimizi yasayamiyoruz, taniyamiyoruz. Doya doya üzülemiyor, doya doya sevinemiyoruz. Çevremize uyma, baskalarina göre yasama endisesi, iç dünyamizi gelistirmemizi engelliyor. Içi olmayan, sig insanlar oluyoruz. Çok az sözcükle konusuyoruz. Yargilarimiz basmakalip, dünyayi algilayisimiz siradan; sürünün silik 'koyunlari' olup çikiyoruz. Isyanimiz yok! Olsa da içimizde kaliyor. Etrafimizi kollayarak yasadigimiz için, 'herkes gibi', 'herkes kadar', 'bu kadar' oldugumuzu düsünüyoruz. Hayat 'anlam vererek' yasaniyor. Hayata nasil bir anlam yüklüyorsak, hayatimiz öyle oluyor. Anlam ufkumuz çok dar: Dünyanin 'bu kadar' olamayacagini anlayamiyoruz. Hayat öylesine zengin ki! Bu zenginligi yasamanin elbette biyolojik, sosyolojik, politik, ekonomik, düsünsel, ideolojik, inançlarimizla ilgili kosullari var. Bu kosullari asabilmenin temel kosullarindan biri, hayata karsi tavrimizi degistirmekten geçiyor: 'Bu kadar degil' hayat! 'Ben bu kadar degilim.' Ötelerde bir can var, canlilik var. Olaganligi içine tikildigimiz hayatin olaganüstlügü var. Hemen önümüzde. Gözlerimizin önünde. Göremiyoruz."