Germinal

Yüzyil sonunda, kan rengine bulasmis bir aksam vaktinde, kesinlikle hepsini peslerinden sürükleyecek bir isyanin kipkirmizi görünümüydü bu. Evet, bir aksam vakti, dizginlerini koparan, gemi aziya alan halk, böyle dört nala kosacakti yollarda. Burjuvalarin kanini akitacakti dereler gibi, kesik baslari gezdirecek, kirilan kasalardan dökülen altinlari her tarafa saçacakti. Kadinlar uluyacak, erkekler de isirmak için kurt çenesini andiran çenelerini açacaklardi. Evet, gene paramparça giysileri, gene sabolarin yankilanan tikirtilari, pislik içindeki bedenleri, kötü kokan nefesleri, dizginlenemeyen barbar taskinligiyla o öfkeli, dehset verici kalabalik alt üst edecekti ortaligi. Her tarafta yanginlar çikacak, tas üstünde tas kalmayacak, yoksullarin bir gecede kadinlara saldirip, varlikli kimselere ait sarap mahzenlerini bosaltacagi o müthis sehvet ve yeme sefahatinden sonra, ilkel insanlar gibi ormanlara dönülecekti. Belki de yeni bir dünyanin gelecegi güne kadar hiçbir sey kalmayacakti. Ne para ne söhret... Evet, doganin bir gücü gibi bunlar geçiyordu yoldan iste ve içeridekiler de yüzlerinde bunlarin korkunç rüzgârini hissediyorlardi... Germinal Emile Zola’nin en iyi eserlerinden biri olarak kabul edilmektedir. Roman,1860'larda kuzey Fransa'da, uzlasmaya yanasmayan maden isçilerinin grev öyküsünü konu alir. Zola’nin cenazesinde isçiler toplanmis ve Germinal! Germinal! diye bagirmislardir. O zamandan itibaren kitap kötü çalisma kosullarini sembolize eder duruma gelmis ve madenci sinifi kültüründe önemli bir kilometre tasi olmustur.