Geriye Ne Kaldıysa

Bir sahil yerinde kayaliklara oturmustum. Bir adam akordeon çaliyordu yanimda. Vapurlari kovalayan martilari izliyordum. Kaya baliklarini ve simitçi çocuklari. Sahibinin elinden kaçmis asi bir uçurtmayi. Gündüzle gecenin kavusmasini izledim orada. Ilk askiyla karsilasan sevgilileri. Ilk acilari gördüm gördüm orada, ilk mutluluklari, bir çocugun attigi ilk adimlari. Bir sahil yerinde kayaliklara oturmustum. Bir adam akordeon çaliyordu yanimda ve ben kendimle yüzlesmistim.Kabullenmistim, hayatim boyunca uslu çocuklardan olamadigimi. Taskinliklarim vardi, biraz arsizdim, ha bir de kanim tutarsizlikla kayniyordu. Kim bilir belki de saf bir dilekle unutulmus bir masumiyeti çiktigim günahli yollarin ardinda bulacagimi saniyordum. Çildirtan bir sarhosluktu ihtiyacim, kollarina sarilip gecenin, deliksiz bir uykusuzluk. Heyecan, öfke ve affedis. Kabullenmistim, uslanmaliydim… Ama uslanmadan önce iyice bir delirmek gerekmez miydi?(Tanitim Bülteninden)