Evliya Çelebi Gibi

“Babam hâlâ ortalikta görünmüyordu. Bir elimde defter digerinde gazoz, masada oturuyordum. Aslinda birilerinin gelip ‘Hah! Defterimi sen mi buldun, alabilir miyim?Çok tesekkür ederim!’ diyerek beni bu yükten kurtarmasini istiyordum. Ama kimse gelmiyordu. Defteri masaya biraktim. Aklimdan onlarca sey geçiyordu... Içine bakip bakmamakta çok kararsiz kalmistim. Kendimle savasmaya basladim. Aklimdan geçen son cümleyi istemeden yüksek sesle söyledim, kendi kendime, “AÇ VE BAK!” dedim. Kararsizlikla elimi deftere uzattim.”Marmaris’te ailesiyle birlikte tatil yapan kahramanimiz, eve dönüs biletlerini almak için otogara giden babasinin pesine takilir. Bir kafede oturup babasini bekleyecektir. Ama oturmaya karar verdigi masada bir defter vardir. Defteri kim unutmus, içinde neler yaziyor derken kendisini tarihin en önemli seyyahlarindan biriyle yolculuk ederken bulur!