En İyileriyle Sinema ve Filmlerde Psikoloji

Sinema insanin aynasidir, yasaminin arka planindaki görünmeyenleri, görülmesini istemediklerini, hayallerini, umutlarini, kaygilarini bir rol modeliyle aktarimidir. Aslinda izledigimiz her rol gerçek hayatimizdan bir kesittir; hayallerimiz, umutlarimiz, kaygilarimiz, acilarimiz ya da tutkularimizdir. Oyuncular da sadece birer “elçi”dir, bizim perdeye yansimis hallerimizdir aslinda. Birçok filmde, filmin hepimiz için farkli anlamlar ifade eden bir sahnesinde kendimizi bulmamiz, kendimizle iliskilendirmemiz hatta o sahnelerin üzerimizde neredeyse psikoterapötik bir etki yapmasi da bundandir. Bazen bizimle benzer sorunlari yasayan bir oyuncunun bu sorunlarini nasil çözdügünü kendimize model aliriz; biz de öyle çözmeye çalisiriz. Bazen bizim çözümleyemediklerimize çare ürettigi için ona hayran kaliriz. Bazen o karakter bize uzun zamandir bastirdigimiz bir kaybi, yasi, aciyi çagristirir, yillardir kimse görmesin diye saklanilmaya çalisilani ortaya serer. Bazen o oyuncuyla birlikte aglariz, korkariz ya da mutlu oluruz. Izleyici rolünden çikip filmin gerçek kahramani ya da intikam pesinde kosan kötü karakteri olabiliriz; o bizizdir aslinda, bizim yansimamizdir. Bazen de belki de yillardir bilinçaltimiza bastirdigimiz bir sorunumuzu o sahne ya da oyuncularla fark ederiz. Filmler bize bütün bu farkindaliklari, iç yolculuklari, kesifleri saglamasi açisindan da belkide sanatin en degerli, özgün, yaratici dali olarak görülebilir.