El Münteha

XV. ve XVI. yüzyillardaki tasavvufî anlayisin en belirgin özelligi "Ekberiyye mektebidir." Bu anlayisin sonucu olarak o dönemin önde gelen mutasavviflari tarafindan kaleme alinan eserlerde, bu ekolün temel kaynaklari tercüme ve serh edilmistir. Bunun en güzel örneklerinden biri de Ibnü'l-Arabî'nin Fusûsu'l-hikem'ini bastan sona serh eden ikinci dönem Fusûs sârihlerinden Müeyyedüddîn Cendî'nin Fusûs serhine Mehmed Yazicioglu'nun el-Müntehâ adli bir ta'likat yazmasi ve kardesi Ahmed Bîcan'in da bu ta'likati Türkçe'ye tercüme etmesidir. Müntehâ, Dâvûd Kayserî'nin Fusûs Serhi'nden sonra bilinen ilk çalismalardan biridir.Muhyiddîn Ibnü'l-Arabî'nin Fusûsu'l-hikem'inin ilk Türkçe tercümesi olmasi ve müntesibi oldugu "Bayramiyye tarikati silsilesi"ni vermesi bakimindan önemli olan Ahmed Bîcan'in Müntehâ'si, dönemin fikrî ve tasavvufî yapisini günümüze yansitmasi açisindan dikkate degerdir.Hüseyin Vassaf'in ifade ettigi gibi, Yazicioglu kardeslerin "eserleri, erbâb-i aska mürsidlik hizmetini görmektedir."