Efendim Cep Boy

Yoklugunda seni özledik. Sana degen rüzgari, seni örten bu­lutu özledik. Özlemeyi, özlenilmeyi, sevmeyi, sevilmeyi, sevindirmeyi, sevindirilmeyi özledik Efendim. Aski, gözyasini, müsamahayi, ah­laki, adabi, ihsani, irfani, iz'ani, fe­raseti, basireti, secaati, celadeti, adaleti, meveddeti, muhabbeti özle­dik. Izzeti, hikmeti, fitrati, sefkati, hür­meti, devleti özledik. Senden sonra tefrika mesrebimiz, taklit mezhebimiz, cehalet mektebimiz, atalet fitratimiz, hamakat söhretimiz, ihanet sifatimiz, küffar velinimetimiz oldu. Efendim, Sen kendini 'abduhu ve rasuluhu: O'nun kulu ve elçisi' olarak takdim etmistin. Sana iman eden bazilari sana hürmet adi altinda seni kulluktan 'kurtarip' meleklestirerek hayattan disladilar. Bu ifrata karsi baska bazi­lari da tefrite sapip seni 'güzel örnek' olmaktan çikarip bir 'postaci', bir 'ara kablosu' seviyesinde görerek hayattan disladilar.