Bu Yalnızlık Bana Fazla Bölüşelim mi

Yasamak diyorum... Ne kadar degerli degil mi? Uyandigim her yeni günden alacakliyim çünkü ben her borcumu kolayca içime çekip bir türlü geri veremedigim nefesimle ödüyorum.Bazi günler lime lime eksiliyor, yeni bir yaprak daha düsürüyorum gövdemden.Neye uyanacagini bilememek öyle zor ki... Haksizlik mi yoksa kader mi? Tek bildigim her geçen gün biraz daha eksiliyorum.Simdilerde yasayarak, görerek, insanligima insanlik katan her degerimi sorgulayarak yasadigim ve bir türlü geriye saramadigim günlerimi yasiyorum. Demem o ki yasarken kötülesiyorum, ciddilesiyorum ve hissizlesiyorum. Kendime yabancilasmama sebep olan kim varsa söyleyin onlara hakkimi helal etmiyorum! Yine de eyvallah ama ben en çok da beni özlüyorum...Murat Tavli’nin essiz kaleminden, gerçek anlamiyla “Bir solukta bitirdim!” diyeceginiz büyülü bir roman...