Bir Zamanlar Hayat Bizimdi

Gerçeklik kirilgandir. Hafizamiz ise sahip olmadigimiz hayatlari bize geri verir. Madrid sokaklarinda küçük bir kitapçi dükkâni. Ispanya Iç Savasi’nin yikici etkileriyle savrulmus, geçmisin gölgesinde yasayan Lola ve Matías için bu kitapçi dükkâni, bir zamanlar hayatin onlara ait oldugunu gösteren ve yasama bagliliklarini koruyan en önemli araçtir. Geçmisin soldurdugu anilara tutunan Lola, kitaplari kendi yasam amacina dönüstürmüs olan Alice ile tanisir. Bu gizemli kadin gizlice dükkândaki raflara eski kitaplar birakmaktadir. Birlikte kitap okumaya baslayan biri genç digeri yasli bu iki kadin araciligiyla yirminci yüzyilin baslarina ve Ingiltere’ye dogru gideriz. Onlar Lepiska Saçli Kiz’i okurken biz de kitabin birlestirdigi yasamlara tanik oluruz. Pek çok ödülü olan Izaguirre, Bir Zamanlar Hayat Bizimdi’de hikâye içinde hikâye anlatiyor. Gerçekligin kirilganligina, savaslarin yikiciligina karsi insana dair beslenen umuda, insanin yaslansa da hâlâ sevgiye ihtiyaç duymasina, kisacasi naif bir sekilde hayatin bizim oldugu zamanlara dem vuruyor. Bir Zamanlar Hayat Bizimdi, ayni zamanda kitaplara ve edebiyata da bir övgü niteligi tasiyor ve kaçilacak hikâyelerden içine siginilacak hikâyelere götürüyor bizi. Bir Zamanlar Hayat Bizimdi, kitap kokusu, düsler ve hikâyeler içinde geçen masalsi bir anlati.