Bir Düş müydü Çocukluğum

Yillar sonra Ebrar, çocuklugunu kaleme almaya karar verdiginde, her bir kelimeyi gülümseyerek kitabina yerlestirdi. Harikulâde bir geçmisi vardi. Insan çevresi onu inanç ve sevgi ile kozalamisti. Dogal çevre zaten en büyük esin kaynagi idi. Çok güzel bir zamanda yasamis; masal kadar renkli mekânlari, güzel insanlarla paylasmisti. Arada evlatlarina, bu hâtiralar demetinden bir buket hazirlamakta... Ya da arkadas ve dost çocuklarina anlatmakta... Veya kendi kendine bazen mirildanmakta: “Bir düs müydü çocuklugum, ne kadar harikulâde idi...“