Ben Öykülere İnanırım

“Bir baska dünya burasi, bizim bilmedigimiz. Çocuklar çocuk degil burada.”Bugüne kadar roman, öykü, tiyatro oyunu gibi farkli edebi türlerde eserler veren usta yazar Habib Bektas, Ben Öykülere Inanirim adini verdigi öykü seçkisinde, sözün özüne ulasmis çagdas öykülere imza atiyor.Okurunun kalbine dokunmayi ve sizlatmayi basaran otuz bes öyküye kucak açan Ben Öykülere Inanirim’in Delidolu tarafindan yeniden gözden geçirilmis baskisinda, kitabin 2001 tarihli ilk basiminda bulunmayan yedi yeni öyküye de yer veriliyor.Kisa öykü türünün olanaklarini zorlayan metinlerinde, yalnizligi, yersiz yurtsuzlugu, yabancilasmayi, göçmen olmayi ve belki de en önemlisi insanca yasama özlemini naif bir üslupla ele alan Bektas’in okuruna tokat gibi çarpan minimal öyküleri belleklerde derinlikli izler birakiyor.   “Uzaklara gitsek,” dedi kadin, “insanlarin bizi tanimadigi yerlere?”“Neden?” dedi adam.Umutlandi kadin:“Her seye yeniden baslayabiliriz, bizi tanimiyorlar ya!”“Öyleyse burada da kalabiliriz,” dedi adam.