Bağımsız Sinema

Bu kitap, ba€imsiz sinemayi, bu terimin ba€imsiz olarak anilan küçük bir grup sinemaci ile ba€lantili olarak nasil kullanildi€ina bakarak, tanimlama ya da yeniden tanimlama pesindedir. Bu sinemacilar ayni zamanda ba€imsiz sinemanin de€isik biçimlerinin örnekleri olarak da görülebilirler. Jill Sprecher’in kariyeri, bir entelektüelin ve filozofun sinema filmleri yapiminda yasadi€i zorluklari gözler önüne serer. James Mangold’un kariyeri ba€imsiz sinemanin en azindan 1990’larda, anaakim ya da ticari sinemaya siçrama tahtasi olarak nasil kullanildi€ini gösterir. Kanadali Guy Maddin bir istisnadir: o, filmlerini Winnipeg’de aci verici boyutlarda düsük bütçelerle ve anaakim izleyici beklentilerini hiç umursamadan çeken bir “ilkelci” ya da “garaj toplulu€u” yönetmeni olarak ününe hep sadik kalmistir. Whit Stillman’in filmleri, bir yandan felsefesine ve vizyonuna sadik kalirken bir yandan da halki e€lendirebilen bir sinemacinin sabrini ortaya koyar. Bu sinemacilarin her biri kendileri hakkinda yazilacak kitaplari hak ediyor.