Alçak Sesle ve Divanece

Cahit Koytak’ın kendisine şahdamarından daha yakın olanla hasbihali elinizdeki kitap… O kadar samimi, o kadar içten… Okurken, şiirler birden ‘kendi’ sesiniz olup, yüreğinizden sökülürcesine havalanıyor semalara… Kimi zaman cami avlusundaki bir “meczup”, kimi zaman ney üfleyen bir “şair” ve kimi zamansa dağlarda yolunu kaybetmiş bir “derviş” oluyorsunuz, kâinatı anlamak için çabalayıp didinen… Ama çoğu zaman bir çıraksınız ustasının dizinin dibinde, sanatını öğrenmeye çalışan; dilinde dualarla… Şükürler olsun, şükürler ve kitaplar dolusu övgüler Sana! Son yıllarda şairlerle, delilerle ve âşıklarla doldurdun çünkü içimi, Hem öyle üç beş değil, kırk şair kırk deli ve kırk âşık… ve ben böyle yetmişine merdiven dayamışken üstelik, Yani kuğularımı, hüthütlerimi çıkaramadan daha Şiirin ve hikmetin dağlarında, Simurgu aramaya…..