9 8 Roman Dansı Kültür Kimlik Dönüşüm ve Yeniden İnşa

9/8 Roman Dansi Osmanli Imparatorlugu’ndan günümüze Türkiye’deki Çingene-Roman topluluklarin dönüsümünü irdeliyor. Bunu hem bireysel ve kolektif anlamlar tasiyan, hem nesne ve özne olabilen, hem de kültürel arsiv niteligini her kosulda sürdürebilen “bedenler” ve kültürel sermaye alani olarak kimliklerin kurulmasinda, yikilmasinda ve dönüsmesinde etkin role sahip “dans” üzerinden yapiyor. Gonca Girgin Tohumcu müzik, televizyon, sinema endüstrisini de kapsayan ve kimlik siyaseti, yerinden etme, ötekilestirme, güçsüzlestirme, sermaye-iktidar iliskileri, toplumsal degisim-dönüsüm, yabancilasma, metalasma, yeniden üretim aglari ve bunun gibi daha birçok kritik kavramdan faydalanan çalismasinda okura Çingene-Roman kimliginin ve dönüsümünün bir panoramasini sunuyor. “Çingeneler, Çingeneligi sevenler, Çingene gibi olanlar, Çingene doganlar siklikla popülist bir söylemin kaynagi olabiliyor. Çogu zaman, ‘Keske Çingene olsaydim,’ diyebiliyor ya da bu ve benzeri cümlelerle isterik bir öykünmeye sahit olabiliyoruz. Hangi Çingene gibi olmak istiyoruz peki? Bir moda yarismasinda kiyafet sunumu esnasinda mutlaka ‘göbek attirilan’ o dolgun, egzotik, merak uyandiran, konustugunda komik olan Çingene gibi mi? Yoksa kentsel dönüsümle barinma hakki elinden alinmis, kullanilmis, sahip olmadigi cümlelerle konusturulmus, yarinini bilmeyen Çingene gibi mi? Akademinin sadece bir malzeme ve kaynaktan ibaret gördügü, içine girip tüm anlamlarini lime lime ettigi, zorla aydinlattigi, zorla sevdirdigi ya da nefret ettirdigi o mahallelerde mi yasamak istiyoruz? Siyasi iktidarin demokratik açilim paketindeki tehlikeli ‘heval’lere karsi sevimli ‘soparlar, kizanlar’ mi bizi kendine yakin hissettiren?”