Ulduz ve Konuşan Bebek

Karanlikti, alaca karanlikti. Sandik odasinda Ulduz oturmus ve koca bebegini karsisina almis, alçak sesle konusuyordu. “Bir sey söyleyeyim mi sana koca bebek? Su dünyada senden baska kimsem yok! Evet, kimsem yok!.. Anam mi? Onu hiç animsamiyorum ki. Çok eskiden babam bosamis onu, köye, baba evine dönmemis. Üvey anami hiç sevmem. Evimize gelmesiyle babami elimden aldi. Evde çok yalnizim. Inegimi de dün kestiler. Aramiz çok iyiydi. Seninle oldugu gibi onunla da konusurdum. Ellerimi yalar, bana süt verirdi. (Kitabin Içinden)