Sırrını Sulara Fısıldayan Şehir Diyarbakır

“Diyarbakir; harci, aci ve hüzünle karilmis ama umudu her zaman diri tutmus, edebi kent... Diyarbakir; bedeninde derin yaralar açilmis yarali kent.. Diyarbakir; ahir zamanlardan bu yana, zamanin ve insanin sayilamayacak kadar çok musibet ve felaketine karsi durabilmis, dayanabilmis bir kent. Bir erdemli yürek. Diyarbakir; acisi, hüznü ve umudu henüz yeterince seslendirilmemis kent...“ Romanci Mehmed Uzun, böyle anlatiyor Diyarbakir’in sessizligini ve onun ardindaki yasam zenginligini. Bu kitapla Seyhmus Diken, sirrini surlarina fisildayan sehrin bu sessizligini aralamak için bir adim atiyor. Yine Mehmed Uzun’un deyisiyle: “Seyhmus Diken, Diyarbakir’in sesidir. Yumusakça, dostça akan bir ses. Anlamli, ferahlatici bir ses.“ Ona geçet veren nehriyle, dagiyla, surlariyla, yitik mahalleleriyle, göçmüs hemsehrileriyle, sinemalariyla... Adetleriyle, asklariyla, yarenlik kültürüyle.. Ve onca yoksunluga, zorluga, zora ragmen bir nese bulabilmesinde büyük katkisi olan, kendine özgü nüktedanligiyla.. Diyarbakir’i bir stratejik yer, bir simge, soyut bir kimlik mekani olarak degil bir sehir olarak, bir hayat olarak anlatiyor Seyhmus Diken. O nüktedanlikla.. ve yumusakça, dostça akan, ferahlatici bir sesle...(Arka Kapak)