Safahat

Bana sor sevgili kâri; sana ben söyleyeyim, Ne hüviyyette şu karşında duran eş’ârım; Bir yığın söz ki, samimiyyeti ancak hüneri; Ne tasannu’ bilirim, çünkü ne san’atkârım. Şi’r için “gözyaşı” derler; onu bilmem, yalnız, Aczimin giryesidir bence bütün âsârım! Ağlarım, ağlatamam; hissederim, söyleyemem; Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bizârım! Oku, şâyed sana bir hisli yürek lazımsa; Oku, zira onu yazdım, iki söz yazdımsa.