Lübb Katilin Vicdanı

"(...) Ayni seyden bahsedilmesine ragmen o seyin bu kadar çok sayida farkli kavramla ifade edilmesi ne garip degil mi? Top lum, kültür, mekân, zaman, inanç yapisi, düsünce sistemi ve disiplinler degismesine ragmen aslinda çok küçük nüanslarla hep ayni seyden bahsedilegelmis ve genel anlamda riza gösterilerek kabullenilmis bir sey. Ben ona öz vicdan diyorum, 'Lübb' diyorum. Belki Sokrates olsaydi 'daimonion' (ilahi iç ses), Kâdî Abdülcebbâr olsaydi 'nazar', Nietzsche olsaydi 'plastik güç',Tolstoy 'Tanrinin kalbimizdeki nuru' ve Kant olsaydi 'içimdeki ahlak yasasi veya tanrisal mahkemenin içimdeki temsilcisi' derdi."Zeynel Tekant, siradan bir gerilim romaninin aksine "esrarengiz" taniminin arkasina saklanmaksizin roman ile gerçeklik arasindaki iliskiyi sorguluyor. Lübb; yani öz vicdanin sadece agzimizdan çikan ya da kulagimiza çalinan bir sesten ibaret olup olmadigini okuru heyecanlandiran ve kendi kendini sorgulamaya yönlendiren bir üslupla betimlerken, kadercilik ile sebep sonuç kaçinilmazligi gölgesine siginmanin öz vicdan karsisindaki maglubiyetini okurun ilgisine sunuyor.(Tanitim Bülteninden)