Kuşların Kanadına Sarılsam

Özgün E. Bulut içselleştirdiği, içine taşıdığı dertleri sokağa taşıyor. Hayatın içinden koparılmış sesleri hayata katıyor. Derin bir şiire çalışıyor aynı zamanda. Yıkılan sokakların, yağmalanan kentlerin, kayıpların, daha çok annelerin çığlığını dert ediniyor. Şiirlerinde hep vicdan diyen bir şair Özgün E. Bulut. Kuşların Kanadına Sarıldım hayatı özümsemiş bir şairin, toplumcu şiirde ısrar eden bir direnişçinin dünyaya vicdanı taşımasından başka bir şey değildir. Kayıtsızlığın ruhuna bir isyandır ve güzel günlerin cesaretle, sesle daha da güzelleşeceğine inanan bir şairin serzenişleridir buradaki şiirler. ben ne zaman annemi özlediysem, kuşların kanadına sarıldım sesini gizleyen sabırdan bir saç örüğüydü annem araba mezarlığına dönmüş ruhunuza isyandı siz şimdi bu vebalden nasıl kurtulacaksınız kaybettiğiniz o canların ağıtları ardınızdayken gecenin koynuna süt taşırdı annem, kucağında yamalı kotumla uyuyan bütün kediler uyanır, köpekleri toplar, bir şarkıya koşarlardı ben şimdi üstüne kar yağan annemin kayıp olan imgesiyim üşüyen toprağın sarındığı bir dem sıcaklığım