Kadınım Olmalısın Hükümranlığımda

Her geçen gün içinde büyüyen vuslati, Gün be gün ertelemek zorunda kalirsin Dudaklarini kanatircasina, Haince hançerlenen duygularinin Saganaginda zehir zikkim olur bütün Kelimeler mürekkebinden damlarken Yutkunursun Bogazina koca bir yumru oturur Zaman denen kavram elbette durmayacak Bizim için Bogazinda dügümlenen kelimeler, Yüreginde belki de deprem etkisi yaratacak Siradan bir yazi gibi okuyup geçecek birçok Beseri farkinda olmadan. Inadina yarsin bir Papatyanin yapraklari arasina ölüm kadar Yalnizlik kokan satirlari. Umutlarini beklentilerini zihninin tozlu Raflarina kaldirirsin büyük bir hayal Kirikligiyla ve git gide kaybolursun karanligin Küf kokan kesif yasanmisliklarinda Sonuçta insan eger geçekten isterse emanet Verilen yasam sürecinin içinde her seyi Basarabilecek güce sahiptir. Her ne yaparsa her nereye giderse gitsin, içinde ki yasam Enerjisi de kendisiyle birlikte olacaktir. Iç benligi yani özü her zaman Kisinin rehberi olacaktir.