İbn Arabi'de Ma'rifetin İfadesi

Sufiler, yasadiklari manevi tecrübeyi ya da bu tecrübenin bilgisel içerigini dogrudan kelimelere dökmenin zorlugunu çesitli vesilelerle vurgulamislardir. Zira dil, bütün beseri tecrübeyi kusatip kendine özgü kaliplara dökmede yetersiz kalmaktadir. Dolayisiyla, tecrübenin sinirlari dilin sinirlarini asmaktadir. Sufiler, zevkten tecrübe edip hissettikleriyle ifade ettikleri arasinda derin farkliligin oldugunu billmekle, bir iletisim araci olarak dili kullanma arasidaki gerilim ve çeliskiyi sürekli yasarlar. Sufi epistemolojisi söz konusu oldugunda idrak etmek idrak edememe seklinde tezahür eden bu gerilim ve paradoksallik, ma'rifetin ifadesi noktasinda da ifade etme ifade edememe seklinde tezahür etmektedir. Aslinda bakilirsa ruhani tasavvufi tecrübeye iliskin bütün sözler söylenemeyenin söylemi'dir. Bu sebeple, sufiyane ifadelerde dile dökülenleri oldugu kadar, söylenemeyenleri de hesaba katmak ve tasavvufi literatürü bu perspektiften degerlendirmeye tabi tutmak gerekmektedir. Elinizdeki kitapta, Seyhü'l-Ekber Muhyiddin Ibnü'l Arabi'nin tecrübelerinin yorumu niteligindeki zengin ifadelerine yansiyan bu gerilimi ve paradoksalligi bulacaksiniz.