Arafat'ta Bir Çocuk

“Boynuna nenesinin astigi mavi gözboncuguna eliyle dokundu. Mavi gözlere karsi koruyacakti onu. Unutmamisti nerede oldugunu, ama çevresinde olup bitenlerden kopmustu. Aydinlik bir gülümseme yayilmisti yüzüne. Neredeyse kaslarinin üstünden basliyordu saçlari. Kivrim kivrim, güçlü, kapkara saçlardi. Gözleri de her seye, her zaman sasarak bakiyormus gibi kocaman ve parlaktilar. Çogu zaman, hele sogukta nemli gibi dururlardi.” Bazi insanlar bütün hayatlarini sinirlari asma mücadelesi olarak geçirir. Bu konuda tartismasiz en deneyimli kisilerden biri olan Zülfü Livaneli’nin yillara yayilan, yillarla beslenen, zenginlesen deneyim ve gözlemlerinden, Almanya’da, Isveç’te, Danimarka’da, Türkiye’de... sinirlar, sinir asanlar, sürgünler, gurbetçiler üzerine, degerleri yillarla sinanmis öyküler...Zülfü Livaneli’nin edebiyat alanindaki ilk verimleri olan öykülerini bir araya getiren Arafat’ta Bir Çocuk, yayimlandigi 1978 yilindan beri hem Türkiye’de hem de dünyada olaganüstü bir ilgi gördü. Türkiye’de defalarca basildigi gibi Almanca ve Farsçaya da çevrildi. Kitaba adini veren öykü Isveç ve Alman televizyonlarinda film yapildi. Arafat’ta Bir Çocuk’un ana konusu, edebiyatin en eski temalarindan “sürgün” ve bütün anlamlariyla “sinir”. Kitapta yer alan öykülerde, Türkiye’nin Avrupa macerasinin basladigi 1960’lardan ve 12 Mart 1971’den bu yana isçi ya da siyasi mülteci olarak Avrupa ülkelerine savrulan Türklerin özellikle kültürel çatismalar baglaminda yasadigi sikintilar isleniyor.